ช้วงเวลาที่เบื่อกับความผูกพัน

 

หลังจากอดหลับอดนอนมา 3 วัน เพื่อเขียนโครงการให้พี่ที่เคารพไปแล้ว

 

เขียนยากมาก โครงการนี้ มีแต่ทฤษฎีที่เขียนไปในโครงการไม่ได้เยอะไปหมด

 

มีแต่ความฝันกับทฤษฎี แต่ไม่เห็นทางปฏิบัติเท่าไหร่

 

นั่งแต่งตั้งนาน คิดไม่ออก ปวดหัวสุดๆ กว่าจะเขียนไปได้แต่ละหน้าปวดกบาลอย่างแรง

 

เฮ่อ แต่ในที่สุดก็อเขียนจนเสร็จจนได้ ถึงจะผลัดมาหลายวันก็เหอะ

 

ตอนนี้ก็เรยมีเวลามาเขียน Blog ต่อ เหอ เหอ นี่แหละความสุขเพียงหนึ่งเดียวของป๋ม

 

ยังไม่มีเวลาอัพเพลงใหม่เรยนะฮับ เพราะช่วงนี้วุ่นมากๆ

 

ทั้งงานที่บริษัทตัวเอง งานชาวบ้านอีกมากมาย

 

งานเยอะ แต่ มะได้ตังค์ เหอ เหอ สงสัยจะเกิดมาไม่มีวันรวยซะล่ะมั๊งเรา

 

เอาเหอะช่วยไม่ได้นิ

 

xgที่ญี่ปุ่น..ก้อโทรมาหาบ่อยจังช่วงนี้ ถ้าไม่คิดว่ามีบุญคุณกับเราตอนเรากำลังแย่ที่ญี่ปุ่น

 

คงคุยด้วยความเครียดไปแล้ว ทะเลาะกันอีก งอนอีก จนทำเอาเราปวดหัว

 

พอไม่รับโทรศัพท์ก้อแมสเซสมาว่าเรา (เขียนในนี้ก้อเสี่ยงนะเนี่ย ดีที่xgไม่เล่นเอ็ม)

 

ช่วงนี้มีปัญหากับคนที่สนิทๆหลายคนเหลือเกิน ไม่เข้าใจเหมือนกัน

 

มีแต่คนงอน คนที่ไม่เคยทะเลาะกันก็มาทะเลาะกัน ขนาดไม่ยอมคุยด้วย งงชิบ???

 

แล้วมาโบ้ยเราอีก เหตุผลก้อไม่ฟัง ไม่เข้าใจจริงๆ

 

ผู้ชายยังงอนเรย แค่ไม่มีเวลาไปกินเหล้าด้วย จะบ้าตาย เอ็งเป็นเกย์รึป่าวเนี่ย

 

ถ้ามีเวลา ก้อ ไปกินกับแกแล้วไอ้น้องรัก ช่วงนี้วุ่น แถมทรัพย์จางอีก

 

ตลกดีชีวิตตู ทำไมต้องเอาชีวิตไปกพันกับคนอื่นด้วย คนรักก้อไม่ใช่ คนในครอบครัวก้อไม่ใช่

 

แต่เราให้ความสำคัญกับคำว่าเพื่อนมากเกินไปรึปล่าว กลัวจะทำให้เพื่อนเสียใจ

 

ไม่อยากเกลียดกันโดยไม่มีเหตุผล นี่แหละตัวเราเอง

 

เอาเหอะ เริ่มเบื่อแล้วกับการเอาใจคนอื่น

 

หันมาเอาใจตัวเราเองบ้างดีกว่า